Logrono - Najera - Santa Domingo de la Calzada

Het was n prachtige zonsopgang in rio del torres. Achter de kerk violet licht tegen n lichtblauw-grijze hemel. Wel fris vanwege de harde wind. Maar die zou later erg prettig aanvoelen in de hitte. Eerst wat brood halen n n plaatselijk pub/bakker. Francesca en Robert waren al onderweg. In Vianna vlak voor Logrono zaten zij te wachten voor de kathedraal. Een typische Spaanse met veel hout en goud. Op de weg n spontane actie van n spaans koppel die Rioja en kaas, worst, olijven en toast op n schaduwrijke plaats aanboden tegen n vrijwillige bijdrage. Erg grappig om iedereen te zien en te genieten. Met Violetta uit Roemenie liep ik de laatste kilometers naar Logrono. Het weerzien was heel prettig met deze leuke stad. Over de Ebro via de Calle Santiago naar de herberg Parosialle naast de kerk van Santiago de Real. De herberg was eenvoudig en met 28 bedden niet zo groot. Het programma werd toegelicht door de hospitalier. Om half acht de mis, om half negen met zijn allen t eten voorbereiden, eten en daarna n gezamenlijk moment in de kerk waar de priester de pelgrims zegent en we de stempel kregen in ons paspoort. Van 3 tot half acht de tijd om Logrono te bezoeken waar ik eerst met Moon op het terras een biertje dronk. Sinds Los Arcos n terugkomend heel plezierig ritueel. Zij verbleef in de gemeentelijke herberg. En na ons ritueel kwam ik Ilari en Gudrun/Kate tegen natuurlijk op n terras. Zij hadden bijzondere verhalen maar het was duidelijk dat ze hier niet helemaal naar toe waren gelopen. Kate haar voeten zagen er niet goed uit. Ik nam afscheid en had t gevoel hun niet zo snel meer te zien. De mis was bijzonder en met Francesca ondergingen wij het. Daarna in het parochiehuis naar de keuken waar de anderen al druk in de weer waren. Beetje helpen om de tafel te dekken en toen de priester kwam kon na het kort gebed begonnen worden met het eten met 22 personen met vele nationaliteiten. Na het eten via n geheime doorgang naar de kerk waar we in n speciale kapel n kort gebed in verschillende talen opzegden. Daarna werd eerst de priester gezegend door de Ierse priester, waar ik eerder die dag n leuk gesprek gehad had. Heel bijzonder om zo iets mee te maken in de kerk van Santiago op mijn weg naar Santiago. Om 10 uur na de afwas ging t licht uit. De volgende morgen om 7 uur liep ik over het mij al bekende pad naar Najera, 31km verder. Voor de meeste een zware dag. Onderweg kwam ik Moon tegen en zij overwoog om eerder te stoppen op 20km. De dag ervoor had zij ook al 28km moeten lopen. De laatste kilometers liep ik met haar op. En op t terras zat Francesca met Maxime uit Frankrijk. Moon sloot aan bij Kate, n Koreaanse die sinds een jaar in Washington woont. Met Francesca liep ik de laatste 10km lekker in n stevige pas en na de Roelandsheuvel, met een van de weinige bekende legendes van de pelgrimsroute, liepen we 1uur en driekwartier later Najera binnen. Francesca is echt n lieverd en toen ik alleen tegen de dames 'ola' zei, kon ze haar lach niet meer verbergen. Zij loopt als n rode draad door mijn Camino en we treffen elkaar altijd en hebben vaak veel plezier De herberg lag naast de rivier onder de bruine recht afgesneden rots. Er was een zaal met 80 stapelbedden en voor de mannen en vrouwen 4 douches en 4 wc's. Wonderwel werkte het en toen ik 's avonds na het etentje met de koreanen terugkwam was het erg gezellig. 's Middags vond ik Moon in haar herberg en dronken we n biertje. 's Avonds had ik n date met haar en de andere in mijn herberg verblijvende Koreanen. T werd n grappig etentje, de 2e helft van Ned-Austr begon en ipv lekker gezamenlijk te dineren werd voornamelijk naar t voetbal gekeken. Ze zijn echte sportfanaten maar ondertussen toch even over t herkennen van koreanen, japanners en chinezen gesproken. Evenals het herkennen van nederlanders, duitsers, engelsen etc. Het blijft moeilijk. Net toen we weg gingen kwam een priester met 2 vrienden aangelopen die al 40 jaar in Korea wonen. Vooral de jonge Koreaantjes konden hun oren niet geloven. N spanjaard die vloeiend Koreaans spreekt. Dus? allemaal op de foto. In de herberg was het druk en schoof ik aan tafel waar n grote groep net linzen had gegeten en aan het natafelen waren. N Braziliaanse is n grote regelaarster en heeft n italiaanse jongen gevonden die voor grote groepen heeft gekookt. Zo valt alles op zijn plaats. Als ik wil kan ik iedere avond voor 3-4 euro eten en wijn drinken en heel gezellig. Manuel speelt gitaar en zingt en sommigen doen spontaan mee. De oudjes op de banken voor de herberg genieten iedere avond van dit avondvullend programma en leren mij wat Spaans, buenos Tardes, Buenos Noches, Muchos bessias? De laastste vd dames. Ik zak met Robert en Francesca nog een keer af naar t plein ad rivier om Spanje-Chili met de spanjaarden te beleven. Maar vanavond is t ajax-publiek. Mopperen, geen beleving en sfeer en vroeg naar bed. Ik sliep maar weer 6 uurtjes en de koreaantjes, de meisjes, staan steevast om half vijf op. De gezelligheid eist zijn tol. De volgende dag naar de heilige waar ik naar vernoemd ben, denk ik, Santa Domingo de la Calzada, verliep niet soepeltjes maar toch voortvarend. Met Garreth uit Seattle de eerste km opgelopen. Ik had hem al eerder gesproken over Pearl Jam en Eddie Vedder, een favo van mij, over zijn titelsong in de film 'in to the wild'. Annelyse had deze op haar mobiel en de muziek heeft indruk op mij gemaakt. Fijne gozer. Door de wijngaarden van Rioja begeleid door de zang van de veldleeuwerik, puttertjes, groenlingen en andere onbekende vogels liep ik met de inmiddels mij bekende pelgrims naar santa domingo. Onderweg kwam ik Moon weer tegen evenals Johan uit korea. Moon was, zoals ik het zei tegen haar gisteren half moon, vandaag driekwart moon en morgen weer full moon. Ik herkende veel van mijn vorige wandeling en zelfs sommige foto's die we namen. De strobalen spelen n rol in de film 'the way' toen de ier, met zijn writersblock, verscheen. Om 11.30 liep ik mijn plaats op de Camino binnen met een van de mooiste namen. Santa Domingo (Dominicus) de man die de weg plaveide sinds 1050 voor de miljoenen pelgrims die volgden. Voor de legende van de kippen verwijs ik naar het internet. En toeval of niet om half twee zat ik met Moon aan n biertje. Ik nan dit keer wel n siesta en om 5 uur stapte ik met Francesca, weer toeval, de kathedraal binnen met de levende kip en de haan. Later kwam ik Suzanne uit Brazilie weer tegen. Zo gaat t op de Camino. In de keuken waren de koreanen, italianen, amerikanen en de 3 argentijnen druk doende hun maaltijden te bereiden. Ik besloot om op n boulevard met veel restaurantjes paella te bemachtigen. Dat is gelukt en tussen de spanjaarden at ik mijn paella en gaf n oude man in rolstoel en zijn vrouw n wijntje. Hij kwam en vertelde n heel verhaal. Si, si, si zei ik en het ging over Gallicie en de weg naar Santiago. De stugge ober ontdooide en vertaalde wat. Vroeg naar bed, morgen naar n dorpje waar de Fransiscaners monniken n feestje bouwen. Hoewel de vooruitzichten niet best zijn met onweer.