Muxia - Finisterre - Santiago - Padron - Vigo

Om half twee startte ik na Champagne gedronken te hebben met Marianne en Nicole op het plein voor de Kathedraal, echt heel leuk!!!! mijn reis naar Muxia. De stad uitkomen was niet makkelijk maar mijn GPS hielp en de route naar de splitsing Muxia/Finisterre is na Santiago goed aangegeven met blauwe pijlen ipv de normale gele pijlen. De weg was leuk en glooiend en onderweg zag ik bij Ponte maceira (middeleeuws stadje) een rivier tegen met een brede rustige waterval waar jongens net gingen zwemmen. Het was heet die dag en besloot het ook te doen. Heerlijk die koelte en een andere beweging. Mensen vanuit het terras staarden vol bewondering want ik moest dichtbij de waterval het water in. Heerlijk. Beetje afdrogen en de rest droogde onderweg wel. Na 22 km liep ik Negreira in. De herbergen zijn niet zo talrijk en na een biertje en en wat taps besloot ik om te kamperen. Net buiten het dorp zette ik mijn tent op achter een verlaten en gesloten kerk dichtbij het kerkhof. En inderdaad het was heerlijk rustig. Nog wat eten en de wijn opgedronken die Estela en ik hadden gekocht op die speciale avond, een heerlijke herinnering. De volgende ochtend werd ik gewekt door de eerste pelgrims om 6 uur. Wassen bij de kraan van het kerkhof, gebedje doen om de overledenen te bedanken voor een rustige nacht, tentje opbreken en op weg naar Olveiroa (33km en heuvels van 160 tot 420m). De eucalyptusbossen ruiken heerlijk en onderweg liep ik een tijdje op met Corinne en .... uit Luik. Maar in Olveiroa was de Royal Guardia neergestreken met 40 man en alle herbergen waren vol. Eerst weer een leuk restaurantje zoeken en rustig alles overzien. Gelukkig gingen onze wachten van de koning richting Santiago dus daar had ik geen last meer van. Corinne belde een andere herberg in een dorpje 3 km verderop. Ook vol maar zij konden worden opgehaald door iemand met een herberg 16km verderop. Er is altijd wel een oplossing. Zij had het ook voor mij gevraagd zo lief maar ik besloot om weer te kamperen. Dit keer moest ik nog ruim 6km klimmen en dalen om een weiland te vinden waar ik mijn tentje op kon zetten vlak voor Dumbria. Na bijna 40km stond mijn tentje om half negen en maar hopen dat de boer morgenochtend niet de koeien hier naar toe zou brengen. Zou ook niet de eerste keer zijn dat als ik mijn hoofd uit de tentopening stak omsingeld was door koeien. Rustig stond ik op en vertrok naar Dumbria om daar in een hele gezellige pub café con leche grande te drinken en mijn mobiel weer een beetje op te laden. Van de zeer gastvrije eigenaar kreeg ik toch nog 2 cakejes als ontbijt er bij. Zomaar spontaan en zelfs dat maakt je vrolijk. Vanavond zou ik in Muxia aankomen, 28km. De plaats waar Maria aan land is gekomen om Jacobus te zoeken en waar ter nagedachtenis een kapel (santa maria) op de rotsen is gebouwd. Helaas is deze 2 jaar geleden deels afgebrand en wordt nu gerestaureerd. Onderweg door de bossen nog een mooi blauw veertje van de Vlaamse gaai gevonden. En vlakbij een voormalig klooster San Martina de Ozon voelde ik wel een speciale energie. In Muxia lekker gegeten en een praatje met Spanjaarden en een Duits stel gemaakt die zeer geïnteresseerd waren in mijn wandeling. Na mijn bezoek aan de kapel en een rustig moment op de rotsen daar liep ik door naar mijn kampeerplek boven op een duin grenzend aan de zee. Een van mijn mooiste plaatsen met een fantastische zonsondergang en windstil. De volgende ochtend sloeg het weer om. Om kwart voor zeven nog windstil maar mistig en om 7 uur windkracht 4 richting zee. Ik moest gestructureerd alles inpakken om daarna voorkomen dat mijn tent de zee ingeblazen werd. Op een rustig plekje mijn tent inpakken en richting Finisterre in de mist en kou. Vandaag ook weer rond de 30km en het begin was gelijk een stevige klim door het bos. Gelukkig had ik eten ingeslagen want in het enige dorpje waren de winkels dicht evenals de pub. De wereld ziet er anders uit in de regen en mist. Maar door de bossen was het windstil en rust. Ik hoorde de vogels weer en kwam af en toe iemand tegen die richting Muxia liepen. 's middags rond 5 uur liep ik Finisterre binnen met een baard van 3 dagen en niet zo schoon meer. Ik besloot om in de gemeenteherberg te slapen en kreeg ook hier weer een Compostella, mijn vierde. Ik weet nu wel zeker dat al mijn zonden en criminele activiteiten hiermee geschoond zijn. Ik kan met een gerust hart naar Nederland voor een nieuwe start (tenminste dat was in de middeleeuwen zo). Met Uli had ik een afspraak om een biertje te drinken en vond hem vrij snel op een terras. Het weerzien was super en al enigszins vertrouwd. Ik had honger en bestelde een paella maar zag dat t bijna net zo duur was als een menu del dia. Dus dat maar gedaan alleen kwam het voor en hoofdgerecht tegelijkertijd.
Tijdens het eten zag ik Moon voorbij lopen en rende naar haar toe. Een dag ervoor had ze gemaild dat ze in Santiago iedereen had ontmoet behalve mij. En zo kwam er weer een wens uit. Ze kwam bij ons zitten en bleef tot laat. Francesca was er ook en was al onderweg naar de vuurtoren voor de rituelen van verbranden van iets en tot laat met veel mensen het einde van de Camino te vieren onder het genot van een wijntje. Uli had beloofd om nog een keer in de Atlantische oceaan te zwemmen en ja Moon en ik moesten dat om 10 uur savonds aanschouwen en vastleggen onder het aanschouwen van verbaasde Spanjaarden. Moon zou de volgende ochtend om 9 uur de bus naar Santiago nemen en Uli om 10 uur. De kamer in de herberg was vol en benauwd en om 6 uur werd ik wakker. Ik besloot om in het donker nog naar de vuurtoren en het einde van de wereld te lopen. Alleen liep ik vanuit het donker onder de sterrenhemel er naar toe en net toen ik op de rotsen stond trok de mist over. Een heel bijzonder moment ook omdat daar het paaltje met het schelpteken en 0.00 staat. Met mijn wandelingen in 2013 in Nederland (www.niekvanderlinden.nl) heb ik in totaal 3000 km gewandeld om hier te komen. In de mist liep ik terug om de bus van 8:45 te halen. Er stonden veel mensen te wachten en Moon ook. Na 2,5 uur kwamen we aan in Santiago en Moon vroeg of ik meewilde naar het Korea-huis. Omdat de prijs wat hoger lag dan het grote klooster nam ik wat bedenktijd. Maar ja, wanneer kom je nu in een koreeans-huis en Moon kon me meer vertellen over tradities. 's middags namen we kimchi, wat ik ook de volgende ochtend zou eten.
Afzonderlijk de stad in en ik besloot de kathedraal in te gaan en op zoek te gaan naar de staf van Franciscus van Assisi, die 800 jaar gelden de pelgrimstocht gemaakt heeft. Met Moon had ik alleen de afspraak om naar de mis te gaan om half acht omdat de buta femeiro weer rondgeslingerd zou worden. Bij toeval vond ik haar in de overvaolle kathedraal. Na de mis zijn we uit eten gegaan en hebben nog heerlijk kunnen nagenieten van onze ontmoetingen onderweg. Morgen zou zij na 40 dagen naar Londen vertrekken om met haar man nog 3 weken vakantie te vieren in Spanje.
's Ochtends regende het in Santiago en Moon bracht ik vanuit het Koreaans huis om 8 uur naar de bushalte na een typisch Koreaans ontbijt met 3 Koreaanse meisjes en een Spaanse. Pittige soep met hartige en pittige hapjes. Moon deed voor hoe ik de rijst op het blad gedroogde zeewier met stokjes naar binnen kon krijgen. Net voor achten bracht ik haar weg met de paraplu die ik van haar mocht houden. Ik ging terug en de meisjes vroegen gelijk nieuwsgierig waar ik die vrouw ontmoet had en waar ik vandaan kwam. Zo vaak komen er geen Hollanders in het Koreaanse huis. Om 10 uur liep ik de stad in en dronk nog wat koffie in de Nederlandse huiskamer waar ook verdriet was vanwege het neergehaalde vliegtuig boven de Oekraïne. Ik liep nog even de Kathedraal in om Jacobus te omarmen en naar zijn crypte te kijken. Ik kreeg hier niet die sterke gevoelens die ik wel in Vezelay voelde bij de crypte met de relikwieën van Maria Magdalena.
De Camino Portuguese is tot aan Redondela over de traditionele route daarna zou ik de kustweg nemen via Vigo, Baoina, A Guarda (Spaans) en Caminha, Viana do Castelo, Esposende Vila do Conde (Portugees) totaal 275km in 10 dagen. Alleen liep ik tegengesteld en zonder gps dit keer. Na Redondela was het niet eenvoudig omdat de route niet aangegeven was. Een vreemde gewaarwording tegengesteld en de hele tijd 'buen camino' zeggen of roepen dat ik de verkeerde kant opliep!!! Het regende af en toe en in Padron besloot ik in de herberg te overnachten, ik kwam laat aan maar gelukkig waren er nog 2 bedden over. Een heel mooi stadje en onderweg veel uitingen van de oude pelgrimsweg. De vakantiemaanden zijn begonnen en dat merkte ik al vanaf Sarria (de laatste 100km over de camino de frances) het is superdruk met heel veel pelgrimstoeristen. De volgende ochtend was er een grote markt die ze aan het opzetten waren en liep rustig de stad uit richting Vigo. Mijn zolen zijn weer aardig versleten na Leon en ik voel de stenen onder mijn voorvoet weer. En dat zou erger worden met de Portugese keitjes, haha.