Portomain - Santiago -.Muxia

De eerste helft vh nederlands elftal versliep ik me. Het ierse gezin twijfelde of ze me wakker moesten maken. Ik kleedde me snel aan en ging naar de bar waar veel mensen zaten te kijken. Ik moest om 10.30 uur binnen zijn dus kon n stuk van de tweede helft zien in de bar. Gelukkig heeft de albergue ook tv en heb ik samen met n hele grote ier de wedstrijd tot de 2e extra time gezien. Via de app werd ik op de hoogte gehouden van de strafschoppen. Om 1 uur slapen en om 5uur de eerste weer uit bed en op pad. Om half acht verliet ik als laatste de herberg. Het was mooi weer. Palas de Rei was het doel en dan nog 70km naar Santiago. Onderweg liep ik regelmatig op met Felice, Gemma, Martja en Estela. Zij wonen alle vier in het noordwesten van spanje en lopen de camino in etappes. Estela geeft Engelse les en fungeert in het begin als tolk en dat was nodig ook. Met mijn boekje duits-spaans ging ik t in ieder geval beter begrijpen. Estela had vorig jaar ook dit stuk gewandeld en zij stelde voor om iets verder te wandelen dan Palas de Rei en zo kwam ik onverwacht in san xiao do camino terecht. Een pueblo met 5 huizen en 1 herberg en de historie kon je letterlijk zien en ook voelen. De tijd had hier stil gestaan met ook de vele orios. Als enige man mocht ik bij de chicas slapen. Maar dat ging heel vertrouwd. De eigenaar en zijn vrouw bereidde de maaltijd voor. Met 2 zuid-afrikaanse, 1 engelse en n stel uit spanje kregen we n 3 pelgrimsgangen menu. Erg gezellig. De volgende ochtend uitslapen want om 7 uur ging de wekker en ongelofelijk maar waar het leek wel n kippenhok, hablas hablas. En ik lag dat rustig te aanschouwen. Die dag wist Estela ook weer n leuke herberg aan n rivier met n oude 11e eeuwse brug. Maar eerst in Melide, Pulpos (gekookte inktvis) eten. Dat is n traditie en zelfs busladingen vol kwamen binnen. Met Wolfgang (de reisleider van 3 belgen die vanaf o cebreiro lopen) en de chicas zat ik om 11uur aan de inktvis met witte wijn. Onderweg weer de gebruikelijke ontmoetingen bij de bars, erg gezellig. In Ribadiso da Baixo checkten we in. Snel even n biertje drinken met de Texaanse Julia en Kathleen, moeder en dochter die dit jaar voor de 2e keer liepen. Zonder te douchen naar de rivier naast de oude romeinse brug met Estela. De rivier was koud maar ging tot verbijstering van de vele warmbloedige spanjaarden en italianen kopje onder. De zon scheen en dat hielp ook. Even later kwam Soren uit Denemarken ook bij ons zitten en dronken we n paar blikjes bier. 's Avonds eten met de groep en Soren. Ook weer erg gezellig met speciale wijn uit de regio. Die avond werd het nacht en onder de lichtgele gloed van de maan en de sterren dronken estela en ik de fles wijn leeg in het dal van de rivier de baixo.
De volgende ochtend scheen de zon tussen de wolken op het plaatsje een bijna sprookjesachtig beeld. De chicas waren al onderweg samen met grote groepen schoolkinderen en de pelgrimstoeristen. Het doel was O Pedrouzo en dan nog 19km naar Santiago. In O Pedrouzo verwees de man van de toerist informatie ons op n oude molen iets buiten het dorp. De eigenaresse zou ond met de auto ophalen. Maar de 3 chicas vonden dat te duur en van de route af. Maar Estela en ik vonden dit super. En het bleek ook n klein paradijsje verstopt aan n rivier in n natuurgebied met n hartelijke ontvangst, O Muino de Pena. In de molen n klein museum en restaurant. De volgende ochtend werden we op de route afgezet. En omdat het zondag was liep iedereen al vroeg naar Santiago om op tijd te zijn voor de botafumeiro in de kathedraal tijdens de pelgrimsmis om 12uur. Estela en ik hadden 3,5uur voor 19km. Dus dat werd flink doorstappen. Op de Monte do Gozo konden we de stad al zien liggen. En om half een bereikten we de kathedraal. Estela wist via de shop in de kathedraal binnen te komen met mijn te grote rugzak. Streng verboden. Rugzakken af en op zoek naar bekenden in de overvolle kathedraal. Net op tijd voor de brandende wierookschaal vonden we Felice, Mayte en Gemma. De pelgrims stonden vroeger boven in de kerk en vanwege de enorme stank werd de butafumeiro bedacht, die tot hoog in de kathedraal werd rondgeslingerd.
Na de mis op het plein emotionele ontmoetingen met de groep waarmee ik op 10 juni gestart was in st jean pied de port en zeer speciaal met Francesca. Die middag uitgebreid eten en later op het grote plein nog meer ontmoetingen. Heel warm en speciaal. Estela en Felice en Mayte zouden de volgende ochtend weer naar huis gaan met de trein. Ik bracht hun naar het station en nam afscheid. Via facebook en email heb ik veel nieuwe contacten. Ik kan van Barcelona, Bilbao, Lyon, Florida naar Seoel. Mijn plan was nu om in 3 dagen naar Muxia te wandelen en 1 dag naar Finisterre. Om daarna door te lopen naar Porto.