Santa Domingo - Tosantos - Ages - Burgos

Van Santa Domingo naar Belorado is niet een van de spannendste route. Dus ik was blij dat ik met Robert uit Polen kon oplopen. We hadden n goed gesprek over mannendingen etc. Zeker toen we Emmanuel uit Italie tegenkwamen. De laatste 5km ging langs de drukke weg en we kwamen weer de pelgrim met zijn ezel tegen die de camino voor de 4e keer liep en heen en terug. Zijn hondje boven op de last van de ezel. Een mooi authentiek gezicht. Onderweg al met Maryorie en Lecenda uit Barcelona kennisgemaakt die ik 's avonds in de herberg weer tegen zou komen. In Belerado liep ik langs de kerk met de pastorie waar Petra en ik hadden geslapen. Op de klokkenmuur 5 ooievaarsnesten met 3 paar nestelende ooievaars. Op het plein even rust genomen op t terras met n biertje om even wat te kletsen met 2 Amerikanen. Ik had al besloten om 4km verder te lopen naar de albergue gerund door monnikken en zusters van de orde van franciscus van assisi. De weg er naar toe was rustig omdat veel mensen in belorado bleven. De herberg was simpel in een eeuwenoud huis. De ontvangst was hartelijk door n engelse vrijwilligster en Johan uit Belgie. De slaapzaal op zolder bestond uit 14 dunne matrassen die strak naast elkaar op de grond liggen. De treden van de trap kraken evenals de leuningen. Het programma is simpel met n bezoek aan t kappelletje wat tegen de rots is aangebouwd ter ere van de virgin de la pena. Boven in de rots was het huis waar de monnik verbleef die de kapel onderhield. Hierna de voorbereidingen voor t eten met juan-luis en de 2 hospitaliers en de koreaantjes, henrique uit argentinie, Francesca, Maryorie en Lecenda en ik. De keuken was klein en vol. Het eten aan de lange tafel met 22 personen was reuze gezellig. Henrique (62) zwerft al 4 jaar over de wereld nadat hij zijn bedrijven kwijt was geraakt door de crisis. Hij verdient wat bij via werk bij helpx.net. Hij vertelde mij in het kort t verhaal van Franciscus v Assisi waar hij 40jaar geleden was. Het is de 2e keer dat ik slaap in n herberg van de orde en Alberto is ook n monnik. Na t eten n gezamenlijk gebed in n kleine ruimte wat ook n kapel is. Net als in Logrono zegt iedereen een deel van het gebed op en werd er gezongen. Speciaal onderdeel dat de vorige pelgrims op n briefje in de eigen taal hadden opgeschreven wat hun doel was om naar Santiago te lopen. Deze werden door iedereen in zijn eigen taal hardop gezegd. Ik heb mijn briefje in de donativo box gedaan. Daarna slapen tussen 2 hardop snurkende mannen maar naast Francesca.
Het is een van de mooiste routes naar St Juan de Ortega. De man die in de 11e eeuw vele bruggen zou bouwen om het de pelgrims makkelijker te maken om de rivieren over te steken. Ik zou sowieso verder doorlopen naar Arges om de volgende dag maar 24 km te lopen ipv de 28. De weg kenmerkt zich door lichtbeige wegen in n heuvelachtig groene en gele korenvelden. Onderweg de resten van n 12 eeuws hospitaal en in villafranca d'orca begint n steile beklimming naar mont d'orca waarna n lange brede weg tussen de pijnbomen volgt. In villafranca heeft Olga mijn pet in n bar achtergelaten. Zo lief, ze moet hem net voor de rivier de dordogne gevonden hebben. De ober wist van niets en heb t zo gelaten. De bosrand is nu gevuld met bloemen en de vlinders fladderen voortdurend om me heen. Toen ik wat dichterbij wilde kijken stond ik bijna op n slang, die zich aan het opwarmen was in de zon. Geen giftige. In Juan de Ortega is n herberg in n klooster en n kerk met n muur waarin de kerkklokken zitten. N gezellige bar waar iedereen zich verzamelt om weer verder te gaan. In de kerk de sobere graftombe van st juan de ortega die maar 2x opengemaakt is om onderzoek te doen. En n beeld van santa domingo de la calzada, die ook veel voor de pelgrims in de 11e eeuw betekend heeft. De weg naar Ages is eenvoudig en ik liep op met n duitse jongen die ook op de grens van duitsland en zwitserland gestart is. Door zwitserland naar le puy en velay en naar st jean. In ages heb ik nog getwijfeld om boven op de heuvel 6km verder mijn tent op te zetten. Maar voor 19 euro kon ik luxe slapen en overnachten in de mij bekende herberg La Pajera. De gastheer was vriendelijk en ik sliep alleen op n 8 persoonskamer met 2
leuke madrileense vrouwen. Net als maryori en lecenda lopen zij ook delen van de camino frances. Zij moeten ook maandag weer aan de slag. De verdere dag kenmerkt zich door gezellig kletsen met bekenden en nieuwe mensen. Met Marianne uit Montreal en der Uli eet ik in de herberg. Knoflooksoep, rizzas en yoghurt na. Daarna met der Uli naar het voetbal gekeken duitsland - ghana. Altijd leuk met de bekende voetbalhumor. Om 11 uur naar bed en om 6 uur op, om de 24 km naar Burgos te lopen via n alternatieve route. De eerste km-ers liep ik met n spaanse familie op, druk en hardop pratend. Nau uit Japan kwam tussen n kudde schapen terecht en het was leuk te zien hoe de kleine Nau zich n weg probeerde te banen tussen de grote schapen, natuurlijk filmend. Bovenop de Matagrande (1078m) n fantastisch uitzicht op Burgos en de kathedraal. Met Francesca liep ik de laatste km's achter de moeder en zoon uit Colorado. Door n spaanse man werden we gewezen op de weg door het kilometerslange park, wat steeds leuker werd al naar gelang we het oude centrum naderden. Het is zondagochtend en de spanjaarden ontwaken. Vlak voor de kathedraal kwamen we in n processie terecht. Met grote poppen en dansende jongeren in kledij begeleid door muziek en castagnetten en de belangrijke personen en organisaties. Om half twee inchecken en Burgos onveilig maken met de italianen en Nani en Gunder uit Stockholm. En om 5 uur kwam voor mij totaal onverwacht Moon en Kate aan. Dus zat ik om 6 uur weer met Moon aan ons inmiddels traditioneel biertje. Even slapen en dan de stad in om op plaza mayor voor 2 euro n groot bier en n snack te nemen. Op het plein was het inmiddels gezellig druk met families en ouderen. Nog even wat sight-seeiing in deze mooie stad over.de boulevard en de kleine straatjes met de vele tapasbars. Morgen rustig in de ochtend door de stad lopen om deze langzaam wakker te zien worden. Om na n ontbijt door te lopen na hornillos del camino. Inmiddels ben ik de 2100km gepasseerd en heb nog geen afstand kunnen doen van mijn tent. De tijd vliegt voorbij en de puzzelstukjes voor na Santiago/Finisterre vallen langzaam op zijn plaats.