Pamplona - Punta la Reina - Logrono

Ik had n afspraak voor cafe iruna op t terras in Pamplona. Annelyse had dit geregeld met Ilari, Ricardo en Maria. Ilari, een Fin, had ik al eerder gezien met 2 Finse vrouwen die vandaag hun laatste dag hadden. Ricardo en Maria wonen in Barcelona en kennen de stad goed. Mooie mensen en heel verliefd. Maria heeft haar contacten en even later stonden we in de bibliotheek op de 1e verdieping boven het cafe waar Hemingway graag verbleef. Ik fantaseerde dat hij hier met n grote sigaar aan de leestafel zijn boeken schreef. Op het balkon had je n fantastisch uitzicht over het plein waar iedere avond tientallen spanjaarden zich verzamelen op de bankjes. In de muziektent werd tango-les gegeven en de gebouwen kleurden okergeel door de ondergaande zon. Hierna kregen we n echte tapas-tour door de straten van pamplona en ondertussen pikten we beelden vd voetbalwedstrijd mee. Het was dus geen tikkie-tikkie en het werd erg stil in de straat waar begin juli de stieren opgejaagd razend achter de jonge mannen naar de arena stormen. Annelyse en ik moesten rennen om 11 uur in de herberg te zijn. 1 minuut over elf binnen en we hebben nog doorgepraat op de binnenplaats want morgen gaat ze weer naar huis met n rugzak vol ontmoetingen met altijd interessant personen. Zij is een verbinder en weet mensen altijd enthousiast te krijgen. Ik ga haar missen.
De volgende ochtend om 5 uur begonnen de rituelen weer. Het was n korte nacht en er volgen nog velen. Om 8 uur na n ontbijt in het cafe ad overkant voor 3 euro liep ik rustig de slapende stad uit op weg naar puenta la reina. In de route n stevige klim naar de heuvel 'El Perdon' met een bekend kunstwerk waarin alle mogelijke manieren zijn afgebeeld om naar Santiago te lopen. Daar ontmoette ik Francesca weer na n kort gesprek op de top met 2 Finse vrouwen, Marielena en Marieke. Met Francesca liep ik over de keien van de snel dalende heuvel verder. In Punta Reina komt de voie de Arles samen. Er waren 3 herbergen om uit te kiezen en t werd de middelste dicht bij t centrum. Bij aankomst en in de slaapzaal met 10 bedden veel bekende gezichten en ook Ilari. Met hem na de gebruikelijke rituelen op pad on n gezellig terras te vinden. Op het plein zaten Gudrun en Joeri al n tijdje in de zon te genieten. Gudrun, Kate voor outsiders, is IJslandse maar woont al 20 jaar in Kopenhagen. Joeri, 2 meter 14, uit Oostenrijk. Het zou weer heel gezellig worden met veel skandinavische humor. Op t plein om half acht n optreden van het plaatselijke orkest. Om 9 uur n pelgrimsmenu en daarna terug naar de herberg. Waar wij om 2 uur het licht uitdeden om weer om 5 uur gewekt te worden. Korte nachten in het land van de Navarra. De eerste uren liep ik niet soepeltjes evenals Kate (Gudrun). Gelukkig was de weg ook niet recht met enkele pittige klimmetjes. Het landschap is veranderd in mooie glooiende goudgele akkers met vijgen-, kersen en sinasappelbomen. Oude middeleeuwse bruggetjes en kerken herinneren aan vroege tijden toen de pelgrims hier al liepen vanaf het jaar 1100 en eerder. Gudrun had het zwaar met haar blaren en pijnlijke bovenbenen. Dus moesten er even wat yoga-oefeningen gedaan worden midden in de straat bij de pub. Leuke, gezellige vrouw die alles heeft verkocht en nu ook de wijde wereld voor zich heeft. De Camino is de plek voor ontmoeting zoals ik al verwacht had. Het plaatsje Estelle lag 22km verderop waar we de eerste herberg namen. Moon, n mooie vrouw zat al op t bankje buiten en vertelde hoe goed de herberg was. De vaste rituelen volgden inchecken, een stella in het paspoort, 8 euro betalen en naar de slaapzaal met 8 stapelbedden. Douchen, wassen, ophangen, welverdiend biertje in n pub en op zoek naar de supermercado op deze zondag die wel open was. Kate had nu op iedere voet 2 grote blaren en enorme spierpijn. Het lopen ging moeilijk. In de lange typische spaanse straat was aan het einde n restaurant met n pelgrimsmenu. Ilari, Kate en ik zouden het dit keer niet te laat maken. Nog n gezellig praatje in de keuken en de binnenplaats met Amerikanen, Italianen, Brazilianen en naar bed. Morgen richting Los Arcos en misschien verder. Kate en Ilari waren hun voeten aan het verzorgen. Van Kate zag er niet goed uit. We liepen de herberg uit toen Joeri aan kwam lopen en Emmanuel uit Italie die meer strompelde vanwege n pijnlijke knie. Na 5km had n bodega n water- en wijntappunt ter beschikking gesteld. Dit ter herinnering aan de traditie van de monniken die wijn en brood gaven aan de pelgrims. Echt leuk en gezellig. Kate moest naar n korte solowandeling toch weer haar voeten behandelen en ik liet Ilari en Kate achter. In n dorpje verderop kwam ik Moon tegen. Zij loopt alleen en vlak voor Los Arcos raakten wij aan de praat. Rustig liepen we het dorp binnen met de mooie kerk. Zij zou hier stoppen en liep naar de gemeentelijke herberg. Ik bezocht de kerk met fraai houtsnijwerk en beschilderingen. De hele kerk was betimmerd met hout. Voor de kerk stonden Robert en Francesca en hadden al besloten om door te lopen. Omdat het nog vroeg was ging ik op t terras zitten om te overdenken of ik dat ook zou doen. En Moon kwam even later bij mij zitten met n biertje van het merk san miguel. We hebben gezellig zitten kletsen, intrigerende vrouw met n levensverhaal. We hebben foto's uitgewisseld via de email. Ik besloot toch om door te lopen naar Rio del Torres en liep deze dag 29km. Morgen dan nog 22km naar Logrono. Dit is erg leuk voor mij met mooie herinneringen aan mijn eerste kenningsmaking met de Camino met Petra. Boven op de heuvel ligt t dorpje in t Spaanse glooiende land. Robert en Francesca waren net aangekomen in dezelfde herberg. Met Hector en Thomas en 2 Amerikaanse meisjes zou ik later pasta eten na in n andere herberg de 2e helft Duitsland-Portugal te hebben gekeken. 10 uur slapen om om 5 uur weer gewekt te worden door de vroege pelgrims.