saint astier - Pellegrue

Om half tien trok ik de deur achter mij dicht van de herberg. De weg vanuit Perigueux is druk. Na drie kwartier kwam ik al klimmend en dalend bij de abdij van Chancelade. Een klein stukje Italie in frankrijk, indrukwekkend en schitterend. Stijl omhoog en snel dalen door het bos over bv Le chemin des Templiers. Je waant je echt in de middeleeuwen over de oude rotsachtige bospaden. Later zat Olga onder n boom in haar dagboek te schrijven. Ik zou haar nog 2x tegenkomen, toch wel gezellig zo. De laatste keer vlak voor Saint Astier, waar ik op de camping wilde overnachten. Zij was te ver doorgelopen voor haar overnachtingsadres en de vrouw kwam haar ophalen. Ik moest nog 4km afdalen naar Saint Astier. Onderweg nog 2 dode grote geel-zwarte slangen gezien van zeker 1,5 meter. Dus slapen op de grond in de buitenlucht in het bos is niet verstandig. Op de camping kon ik kiezen of voor 10 euro tent opzetten of voor 15 euro in n prive mobil-home. De keuze was niet moeilijk. De tent dus! Neeee, er werd onweer verwacht en ik lag dit op mijn 2-persoonsbed te typen na mijn micro-onde-maaltijd van de lidl. Mijn reis naar het zuiden verloopt voorspoedig. Een reis met veel spontane ontmoetingen en afwisselende natuur en dorpen en steden. Mijn nieuwsgierigheid begeleid mij en het kost geen enkele moeite om 's ochtends op te staan en mijn weg naar het zuiden te vervolgen. Lourdes en Spanje, de Camino de Frances, trekken aan mij. Ik weet nog niet waarom, maar het heeft alles te maken met mijn ontmoetingen daar en nu. Een hele lieve vriendin verklaarde het al, voorlopig geen huisje-boompje-beestje voor Niekie. Ik kan en wil in deze openbare blog niet teveel info over de ontmoetingen en de soms diepgaande gesprekken onderweg vertellen. Het is erg prive en niet leuk voor de mensen om de vertrouwelijke info terug te lezen. Met Jasmine en Frans had ik hier al eerder n gesprek over. Jasmine heeft ook n blog en heeft ervaring hiermee.
De volgende ochtend rustig aan gedaan en om half tien over de pont d'Isle nog even saint astier ingegaan om boodschappen te doen. Ik wilde de 3,5km niet naar boven lopen en besloot om de oude weg te nemen langs de d3 en de spoorlijn, het voelde niet goed gek genoeg. Het begon licht te regenen. In Neuvice heb ik de gepijlde weg weer genomen die door de bossen ging. Heerlijk die stilte en het klinkt gek maar het gaat echt veel makkelijker als je over de route loopt waar al veel pelgrims hebben gelopen. Het begon steeds harder te regenen en toen ik richting Souzac liep, zelfs heftig te onweren. De wegen liepen vol met water en toen ik een smalle ijzeren brug overliep over L'Isle (ontworpen door Eiffel) gingen de auto's ook rustig rijden om mij niet nat te spatten. Net over de brug was de kerk en liep ik n beetje te dwalen in mijn poncho om de weg naar Mussidan te vinden. Bij de kerk zag ik plotseling een pelgrim staan druk pratend met n man. Het bleek Olga te zijn ze werd opgehaald door haar gastheer. Ik stond er bij en had t koud en nat. Ik weet niet hoe t ging maar even later zat ik ook in de auto om in de gite te overnachten. Het was in n oude boerderij en de man zelf woonde ergens anders. Bij aankomst heeft hij alles uitgelegd en bood ons n lift aan om boodschappen te doen voor t avondeten in Mussidan. Door mijn komst was hij n beetje zenuwachtig. En omdat wij geen couple zijn, moest t andere 2persoonsbed ook opgemaakt worden, de haard op hout brandde en de regen kwam met bakken naar beneden. De man ging weg en Olga en ik hebben gezellig onze verhalen van die dag aan elkaar verteld onder t genot van n roseetje en de magnetronmaaltijden. De tijd vloog om. De volgende ochtend heel rustig aan gedaan, wat niet anders kon met Olga en het zou de hele dag gaan regenen, maar t werd om half tien droog en de zon begon te schijnen. Het was doef (Belgische uitdrukking over t weer). Samen zijn we nog naar Mussidan gelopen en hebben daar koffie gedronken. Vlak na Mussidan hebben we afscheid genomen. Olga had n overnachtingsadres in Fraisse en ik wilde naar 2 plaatsjes 12km verderop aan de rivier de Dordogne. Ik moest onderweg nog veel aan haar denken en ook lachen. Ik vind het moedig om als vrouw alleen deze weg te lopen en zelf je overnachtingen te regelen, daarbij had ze veel last van n blaar maar gaat toch iedere dag op pad. De weg liep ook deels door de bossen en bij n moeras vloog n buizerd gevaarlijk krijsend boven mij. Ik zat in de buurt van zijn nest en in driebergen ben ik ook ooit aangevallen door n buizerd. Gelukkig waren er genoeg bomen om onder door te lopen. Net voorbij Fraisse brak letterlijk de hel los. De oostenwind draaide naar het westen en t koelde af. De donder en bliksem vlak boven mijn hoofd en ik heb n half uur moeten schuilen. Op deze reis heb ik al hagel gehad maar zoveel water in zo n korte tijd heb ik niet veel meegemaakt. Na n half uur kon ik verder. Ik moest nog 10km over de heuvels, door het drassige grasland, door n riviertje en door de wijngaarden. Mijn voeten waren week geworden en deden pijn. Om 7 uur bereikte ik Port st Foy et Ponchapt. Aan de overkant ligt st Foy la Grande waar ik in het opvanghuis van dak- en thuislozen zou overnachten. Ik moest het hospitaal bellen om te reserveren en t lag aan de andere kant vd stad, niet echt fijn met al 30km gelopen en weke voeten. Bij aankomst was Antoine er ook en Didier die daar verbleef. De gastvrouw begeleidde mij en de 2 fransen waren al aangeschoten. Ik had wel n privekamertje, douche en wc buiten op t plaatsje en ik kon uit de voorraad wat kiezen voor t avondeten. Super en dat voor maar 5 euro. Met Antoine en Didier nog tijdens mijn eten zitten kletsen over mannendingen en naar bed. Morgen richting Saint Ferme, 27km maar. Maar ik denk dat ik in n plaatsje eerder na 20km, Pellegreu, in n herberg ga slapen.
De volgende ochtend rustig aan gedaan. Om 9 uur werd ik er uit gezet door de beheerder. We liepen nog n stukje op naar zijn huis. In de winkelstraat was n gezellIg en leuk ingerichte koffiebar. Een aantal jongeren lagen over elkaar en er was n enorme boekenwand. De eigenaar was n aardige man en kletste wat met oude Engelsen die hier wonen. De hemel was blauw maar hij vertelde dat t vanmiddag weer hard zou gaan regenen. Eerst zien en dan geloven. Ik maak me niet meer druk over t weer. Als de zon schijnt en t blijft droog is t altijd goed. En met regen is het improviseren en soms calculeren. De wind over t plateau en over de heuvels van de wijngaarden van de bordeaux-wijn maaktte het mij niet makkelijk. Wat ik n groot landhuis vond, heet hier al gauw chateau. Ik heb van 'Ilja van Gort los' begrepen waarom. Het verkoopt beter. Om 5 uur liep ik Pellegrue binnen en ging direct naar de Tourist Info. Ik had n keer gebeld en dat was maar goed ook. Van de 6 plaatsen waren er 5 bezet met mij er bij. Cyril en Marie-Jo uit Perigueux waren er ook, evenals Antoine en n nog onbekende. Ik slaap in de ruimte wat ook de keuken is. En mijn wasje hangt er. Enfin ik zie t wel de volgende ochtend. Wel grappig Cyril heeft grote afstanden afgelegd met zijn tent, hij is er al n dag. Dus 80km in 2 dagen. We hebben zijn tent van 1,7kg nog even in de kamer opgezet. De mijne met hamer is 2,7kg. Ik zit nu in n klein cafeetje vlak naast de overdekte markt gezellig met n paar Fransen te kletsen en n bordeaux te wit en rood te proeven. Vier het leven. In de pelgrimsherberg zat iedereen te eten en kreeg ik n bord spaghetti zonder saus maar met kaas onder mijn neus geschoven door Cyrille. Daarna snel slapen en morgen naar La Reole aan de Garonne te gaan.