Pellegrue - Bassane - Bazas - Captieux

Ik verliet als laatste de herberg en moest tot 9 uur wachten tot de super-marché open was. Met een rugzak vol eten liep ik de heuvels vol met wijngaarden in. De eerste spetters vielen al en het zou die dag tot laat in de middag blijven regenen. In La Ferme bezocht ik de kerk van de 12e eeuwse abdij en stak een kaarsje aan bij Maria. Een inmiddels vast ritueel. Buiten zaten Antoine en Marie-Jo uit te rusten. Een regel is dat iedereen zijn tempo loopt dus wachten had geen zin. 5km voor La Reole ben ik met Cyrille opgelopen. In de stad een kop koffie genomen en naar de kerk voor een slaapplaats. Die waren er alleen bij particulieren. Dus snel naar de priester in de presbytere. Hij gaf ons het telefoonnummer van de burgemeester van Bassane voor een plaats in de 12e eeuwse Moulin de Piis. Onderweg in de stromende regen werd Cyrille gebeld dat het gesloten was. Antoine was bij ons aangesloten en dat was flink balen. Toch maar doorlopen naar Bassane. Met een beetje ongeloof bij de burgemeester aangeklopt en het werkte. De sleutel werd door een vrouw Bernadette gebracht en wij liepen er heen, nog 1km na de 36 die we al hadden gelopen was een opgave. Maar we hadden een slaapplaats. Supermooie locatie en ruimte voor 6 mensen. De rugzakken werden leeggehaald voor het eten. In de koelkast een witte bordeaux dat maakte het compleet. Nog even kletsen, douchen en slapen. Maar zowel Cyrille als Antoine spoken nog wel eens 's nachts. Morgen naar een mooie stad Barzas en nog 200km van Saint Jean en voor mij 300km vanwege mijn omweg naar Lourdes. Daarna is het 800km naar Santiago. Ik heb er inmiddels 1450km opzitten en de smaak en het ritme te pakken. De pijntjes o.a. op het sleutelbeen blijft maar de scheenbeenontsteking is over :-).
De volgende ochtend scheen de zon en het zou die dag droog blijven. Een adelaar of wouw zweefde rustig boven onze hoofden. We liepen met zijn drieën naar Bazac. Het zou volgens de info nog 20km zijn, maar het duurde veel langer voordat we in Saint-Astou waren. Daarna liepen we een andere route dan mijn boekje aangaf. Het wordt een beetje belachelijk want het idee van meer een toeristische route kreeg de overhand. Slingerend door het land langs een meer over een net aangelegde vlonder versterkte dat idee. Voor ons gevoel zouden we 10km moeten lopen het werden er 14 met de 15 van het stuk ervoor, een hele tippel. Om 5 uur liepen we Bazac binnen met zijn mooie kathedraal en zijn hotel de ville. De herberg was in een oude school. Ik had gereserveerd want het was zaterdag. 2 stapelbedden en een douche en keuken. Even een wasje doen, douchen en het stadje in. Cyrille en Antoine waren er al naar toe. Ik had enorme trek en zocht een leuke bar. Er was rugby op de tv en de pub zat vol. Het is een populaire sport en de mannen kunnen amper op hun stoelen blijven zitten. Een biertje gedronken en naar het restaurant gegaan er naast. Dat was super voor 15 euro een 3 gangen maaltijd en een demi karaf wijn. Om 10 uur nog even terug naar de pub voor het voetbal. Antoine was er ook. Real moest er flink voor werken. Verlengen en het werd laat. Na het voetbal met Marie en Carol zitten kletsen. Marie sprak vloeiend Engels en ze kwam oorspronkelijk uit Bordeaux. Een mooie vrouw met een verhaal uit haar jeugd over haar reis naar China en India, wat veel weg had van eat, pray and love. Na wat danspasjes op mijn walkingshoes gingen we nog een afzakkertje halen bij haar thuis met Carol en 4 Fransmannen. Veel oude Franse liedjes werden opgezocht op de smartphone en meegezongen o.a. van Dave. Het werd al snel 5 uur en echt tijd om mijn herberg op te zoeken. Het regende en er was geen licht om de code in te typen. Marie even opgehaald om bij te schijnen en het lukte niet om de deur open te krijgen. Cyrille was de reddende engel. Snel het bed in en morgen maar 20km naar Captieux. De jongens waren al weg en ik deed rustig aan. In het stadje was het druk, stemmen voor de Europese verkiezingen. Ik kwam Carol nog tegen met haar zoon. Nog even de kathedraal in waar een mis aan de gang was. Je werd als het ware naar binnen gezongen want de deuren stonden open. Nog even wat inslaan en op pad. De weg naar Captieux ging over een oude spoorweg en door Les Landes. De pijnboombossen waren hier al zichtbaar en ook de muggen die je aanvielen als je maar even stilstond. In Captieux was een rugby-wedstrijd ad gang. Ik ben er even wezen kijken. Een groot contrast met de stieren van gisteren op de tv. Hier ook weer druk langs de lijn. Volgens mijn boekje zou hier niets zijn maar toen ik bij de kerk liep. Riep een man uit de auto of ik een refuge zocht? Ik dacht dat het een particulier was maar het bleek de burgemeester te zijn. Hoogstpersoonlijk werd ik naar de herberg begeleid, waar Cyrille zijn tent aan het opzetten was. Balthazar en George hadden al de 2 persoonskamer gereserveerd. Zij zijn half maart vertrokken uit Waalwijk en hopen 25 juli in Santiago aan te komen. Ik ben ze al 2x eerder tegengekomen waar ze voor de kerk opgehaald werden door particulieren. Zij hadden er ook al 1.400km opzitten. Balthazar kookte spaghetti en George at niet mee. Dus mocht ik aanschuiven, ik had al een magnetron-maaltijd maar die sjouw ik morgen wel mee naar Rochefort.