Limoges- Perigueux - Saint Astier

Van Saint Leonard naar Limoges is zeker in het begin de moeite waard. Rivieren, bruggen en heuvels met mooie vergezichten. Ik liep door een aantal communes en zag Anne en Jean Luc al in de verte lopen. Hun tempo lag lager, maar ze liepen wel in een mooi ritme. Mooie Anne voorop en Jean Luc erachter. In Aureil liep ik het enige restaurant binnen. De tafels waren gedekt. Ook hier was sinds 1960 niets veranderd. Ik nam een grand cafe en de etensluchten verleidden mij wel. Maar om nu om 12 uur al te eten en aan de wijn te gaan was nu nog te vroeg. De nog 10km naar Limoges zouden dan zwaarder voelen. Onderweg zat een moeder bisamrat met haar jongen rustig in de rivier zich te poedelen en wat te eten. Ze was niet schuw en bewoog sierlijk door het water. Een uur later liep ik door de voorsteden van Limoges oa Feytiat. De weg ging ook weer door het industriegebied dat gelukkig snel veranderde in een park in een luxe wijk. Daar heb ik nog een tijdje met Jamilla gebeld. De entree naar de oude stad gaat over pont Michel, een soort st Servaasbrug. Eeuwenlang lopen pelgrims hier de stad binnen naar le Cathedral Saint Etienne. Veel vakwerkhuizen maar lichtbruin geschilderd en na de brug gelijk de heuvel op naar de kathedraal. Een leuke wijk met een botanische tuin en voor het museum een Lodewijk de 14e tuin. Een zuster kwam net naar buiten, een kleine vrouw met broek en trui aan. Ze begeleidde me naar binnen en ik mocht gelijk mijn kamer in met uitzicht op de kathedraal en museum in het oude kwartier van Limoges. Even iets opgefrist en de stad in. De zon ging steeds meer schijnen. De kathedraal van St Michel is Gotisch en hier liggen de lichamen van st Martial en st Loup. Door het mooie weer was ik op zoek naar een parijs terras in Limoges. Maar het was nog te vroeg. Toen in het cafe les artistes gaan zitten tegenover de opera. Veel leerlingen van de muziekschool liepen in en uit. Vanwege de drukke straat stond een conciërge de kinderen te begeleiden naar de ouders die de kinderen met de auto kwamen halen. Het was al 8 uur dus op zoek naar eten, dat werd een quickie. Toen ik weer bij mijn slaapplaats kwam, kwam Jasmine er al aangelopen. Zij en Antoine waren de andere overnachters. Nog even gebabbeld en toen gaan slapen. Het was volle maan en dat gaf een bijzondere sfeer over het plein voor de kerk. De volgende ochtend zat Jasmine al met zuster Lenoir te praten. Mijn eenvoudige ontbijtje stond klaar. Om half negen nog bij haar een stempeltje gevraagd omdat deze zo mooi is. Nog een leuke en lieve boodschap in het boek geschreven en op pad richting Flavignac, 28km verder, waar weer een pelgrimsherberg is. Limoges uitkomen was niet eenvoudig maar met een omweg kwam ik weer op de route richting Isle. De zon scheen en de lucht was helemaal blauw, de wind fris uit het noordoosten. De omgeving is heuvelachtig zo rond de 300m en met de rivier la Vienne en riviertje l'Aixette met zijn vele molens veel op en af. Les Aix en Vienne ligt op het kruispunt van deze rivieren en een mooi stadje waar ik weer wat inkopen gedaan heb. Een fantastisch mooi chateau met boerderijen en kerk dook plots voor mij op. Met de blauwe lucht er achter een fantastisch mooi gezicht. Iets over 5'en liep ik Flavignac binnen. Tegenover de kerk lag het huisje. Maar de contactpersoon nam niet op. Dus even een soort van bar met winkel, boekenwinkel en fotoshop ineen, in om wat te drinken. Jasmine was ook net aangekomen. Even gezellig zitten kletsen met de eigenaresse. Toen Meinolf en Thomas, 2 Duitsers op de fiets, aan kwamen en meer geluk hadden om de juffrouw te vinden. Het lokaal is klein maar gezellig. 2 stapelbedden, zitgelegenheid en keuken in een ruimte. Douche en WC en dat was het. Even boodschappen halen want een pelgrimsmenu zat er niet in in het restaurant want de kok was er niet. Ik kreeg zo een 'Fawlty Towers beleving' hahaha. Thomas maakte pasta met bonen en met wat Engels, Duits en Nederlands konden we ons goed redden. Meinolf (71 jaar uit Mainz) en Thomas (uit Essen) gaan eerst naar Lourdes en Thomas verder naar Santiago. Ook weer gezellige gasten met hun eigen verhalen waarom zij deze reis maken. De volgende ochtend allemaal naar de Mairie om te betalen en een stempel te halen. Het ontbijt in de pub was een kop koffie en zelf gekocht brood bij de boulangerie. Daar wachtte ik niet op. De weg naar les cars ging over de heuvels en net toen ik de kerk uitkwam, na een kaarsje te hebben aangestoken, kwam Jasmine binnen. Ik had de smaak te pakken en liep gestaag door naar La Coquille. Onderweg nog een lange pauze omdat het mooi weer was. De heuvels blijven voor mij aantrekkelijk. Heerlijk om eerst te dalen en met de zware rugzak weer omhoog te lopen. Ik kwam pas laat in la coquille aan. Een strompelende man, Gerard, wees mij de weg naar de herberg. Zijn vrouw, Marie, en Jasmine met de twee hospalitiers Beatrice en Donny waren daar ook. Ik werd hartelijk ontvangen. Voor Bea en Donny, uit Marseille, was het hun eerste van de 14 dagen. Snel douchen, kleren wassen en aan tafel. Donny had heerlijk gekookt o.a. varkensvlees met mosterd en gestoofde groente. De rest van de tafel kletste er heerlijk in het Frans op los. Ik kon het redelijk volgen. Mijn bed was zacht en de rest van het gezelschap erg onrustig met slapen. De volgende ochtend zei iedereen dat ze slecht hadden geslapen. Ik geloof er niets van omdat ik de halve nacht wakker heb gelegen. Dat is het leven in herbergen of slaapzalen. Foto genomen en op weg richting Sorges. In Thiviers kwam ik op een terras een paar Hollanders tegen die daar na de markt een roseetje dronken. Ze hebben in de buurt huizen en verblijven er in de zomer. Gezellig zitten kletsen en nog een paar broodjes van ze gekregen. Erg lief. Ik ging nog even naar de supermarkt en bij mijn terugkomst zat Jasmine er. We kletsten nog wat en zij zou daar blijven slapen. Ik had al besloten om dicht tegen Sorges in mijn tent te gaan slapen. Na een lange lunchpauze in de zon bereikte ik om 7 uur mijn plek tussen de wijngaard en het korenveld om de tent op te zetten en te koken en te slapen. Ik zit in een gebied waar geel-zwarte slangen voorkomen, dus oppassen. De volgende ochtend rond 9 uur verder naar Sorges waar ik een later arriveerde. Eerst even het dorp verkennen omdat ik weer wat moet inslaan voor onderweg. Een Nederlands uitziende vrouw stond in de supermarkt al achter mij en bij de bakker zei ze spontaan dat zij de helft van het brood wilde hebben. Even later zat ik gezellig met Henny Jansens koffie te drinken in de pelgrimsherberg. Een energieke vrouw, die eenzelfde verhaal had als ik en nog een tijd in Houten gewoond heeft. Jarenlang heeft zij een fysiotherapiepraktijk gehad in Zuid-Laren. Baan opgezegd, huis verkocht en nu reist ze Europa rond in haar mobilhome. Super en met een knuffel namen we afscheid. De zon scheen fel op mijn weg naar Perigueux. Een fantastisch mooie stad met middeleeuwse straatjes. Mijn eerste adres was gesloten, dus door naar de bijzondere meerkoepelige kathedraal. Daar was net een mis aan de gang en ik hoopte dat er iemand van de pelgrimsorganisatie zou zijn voor een adres om te overnachten. 2 dames liepen op mij af en vertelden dat zij als pelgrims in de Presbytere sliepen maar vol was. De priester bracht uitkomst. Rue Gambetta 83 daar is een pelgrimsherberg. Nog een stempel in mijn pelgrimspaspoort en op zoek naar de Rue Gambetta. 3x aanbellen.. maar het duurde even voor Olga open deed. Maar gelukkig vertelde zij dat er nog een bed vrij was. Schoenen en baton in de speciale ruimte en me douchen en installeren. Er waren 2 Nederlandse vrouwen, die morgen weer naar huis gingen, Belgische Olga, Marie-Jo en Cyril en Laurent uit Frankrijk en Tina uit Nederland. Snel nog even aangesloten bij het afscheidsetentje buiten op een terras tegenover het station. Om 10 uur terug en naar bed. De volgende ochtend was iedereen weer vroeg op en aan het ontbijten. Door een wat korte nacht ben ik op een andere kamer gaan slapen toen de Nederlandse vrouwen weg waren. Met Olga nog even gezellig zitten kletsen en ze twijfelde of ze verder zou gaan vandaag of rusten.