Nepal-Kathmandu-Chitwan-Lumbini-Pokhara
Door: Niek
Blijf op de hoogte en volg Niek
15 Oktober 2014 | Nepal, Kathmandu
In de zadelstraat stond n filmploeg en de geluidsman maakte de foto en vertelde dat hij een keer in Lumbini was geweest, de geboorteplaats van Boeddha.
Via spanje vloog ik naar Doha (Qatar) waar ik mezelf 19 uur moest vermaken tot de volgende middag mijn vlucht naar Kathmandu. Met slechts n enkeltje kathmandu en geen visa was t even spannend. Maar geen problemen op de luchthaven waar de chaos met de bagage van de nepalezen bijna niet te overzien was. Her uur voor mijn visum kwam perfect uit voor mijn rugzak op de band rolde. De chauffeur van t hotel stond met n groot bord 'd.j. van der linden' tussen de menigte. Het vereiste de nodige stuurmanskunst om de volgepropte te kleine parkeerplaats in het donker zonder blikschade te verlaten. Niet zomaar naar Nepal maar om de nachtegaal te horen zingen, de adelaars te zien zwevend op de thermiek boven de tempels, de tijgers te horen brullen, de witte toppen van de Himalaya te zien gloeien tijdens de zonsopkomst en de Mount Everest te beklimmen.
Inmiddels heb ik de tempels en stupa's van Swayambunath en Durban-square in Kathmandu bezocht vanuit een erg druk en stoffig Thamel en de oude stad Bhaktapur. Na 5 dagen Kathmandu in een 8 uur durende rit naar Chitwan gehobbeld in een tourist-bus. Daar een kanotocht, junglewalk en elephant-ride gedaan met n cultureel avondprogramma van de tharu's. Het hoogtepunt was mijn laatste dag een zelf georganiseerde wandeling in de langzaam opkomende zon langs de rivier met krokodillen, olifanten, bijzonder mooie vogels en een baby rhino.
's Avonds met Michael aan de oever van de rivier een bier gedronken. Een Engelsman nu wonend in Frankrijk aan de Côte d'Azur. Via internet verkoopt hij oude kaarten van steden en landen. Het was een prachtig gezicht de ondergaande zon te zien over de rivier vanuit je luie stoel.
Mijn trips deed ik met 4 Australische vriendinnen waarvan 2 zussen met een Nederlandse opa uit Melbourne.
Lumbini, met de geboorteplek van Boeddha 623 Bc was de volgende stop. Een enorm complex op de grens met India. 5km lang en 2,5km breed. Op het terrein veel boeddhistische kloosters en tempels uit Japan, China, Korea, Frankrijk etc. en allemaal te bezichtigen. De geboorteplek van Boeddha is heilige grond en mag alleen op blote voeten bezocht worden. In tegenstelling tot de Europese pelgrimsoorden was het hier vrij rustig. Misschien is het ook niet het seizoen met temperaturen van 35 graden en hoger.
En Duitse jongen vertelde mij dat hij 4 weken in India heeft gemediteerd en nu hier ook 1 maand zal blijven.
Na deze zuidelijke trip hobbelde ik weer in n 8uur durende busrit naar Pokhara. Het centrum van de toeristen die de westelijke Himalaya bezoeken met de bekendste trekking-tocht naar Ghorepani, Poon Hill. Ik was net ingecheckt en beloonde mij na de zware busrit met n biertje. In het café ontmoette ik Engelse Sue en zij vertelde dat zij naar het Annapurna Base Camp ging en een porter moest regelen. Ondertussen kwamen Erik, Sammy en Hollie bij mij zitten. En Erik had ook wel zin om mee te gaan. Een jonge Duitse jongen die hard praat en veel vraagt. Maar goed. De volgende ochtend stonden we klaar voor mijn eerste trekking. Met Santos, the porter, liepen we in 5 dagen naar 4100m. Overnachtend in guesthouses met de maaltijden in theahouses. Sue en ik zijn op de dag dat we van de Manchapuchere base camp kwamen nog 100m hoger gegaan waar n bron ontspringt die het kamp van water voorziet. Naast de apen, exotische vogels zag ik daar een groepje Nepalese thaars (berggeiten). Zeer indrukwekkend. Het ritme is vroeg slapen en vroeg op met zonsopgang. Ik had mazzel tot nu toe, het was bewolkt en n licht regenbuitje in de middag maar iedere ochtend n zonsopgang. Overweldigend om de witte toppen aangestoken te zien worden.
Met twee leden van n Zuid-Koreaanse hiking groep nog n Nepalees kaartspelletje gespeeld. Erg grappig.
De afdaling ging voorspoedig en in 3 dagen was ik in Ghorepani om Poon Hill te zien. Sue was alleen verder gegaan en ik ontmoette Erik boven op poon Hill. Helaas was t bewolkt dus geen mooie zonsopgang maar wel zicht op de Dhaulagiri, Annapurna en Machapuchere en meer reuzen.
2 dagen later zou hier de storm over heen razen met de vele slachtoffers. Erik en ik begonnen gelijk aan de afdaling en die zou 6 uur duren van 3100 naar 1900 met steile treden maar ook mooie vlakke delen in het bos. Het laatste stuk in de jeep. Even mijn Tims en Acap uitschrijven in Nayampur.
In Pokhara wat uitgerust en na 3 dagen in de local bus naar Kathmandu. Mensen kijken nog steeds vreemd op als ze zien dat ik alleen reis en niet in n groep. In plaats van 6 uur werd het 8 uur en in Kathmandu kon ik gelukkig met een gids mee in de taxi naar Thamel, dichtbij mijn guesthouse van 5 euro per nacht.
Nu na 1,5 dag heb ik mijn vervolg geregeld. Zondag vertrek ik met het vliegtuig naar Lukla om een trekking van 11dagen te doen. Kijken of ik kan aansluiten bij n groepje of zelf een porter/guide ga regelen. Op 30 oktober om 9 uur de terugvlucht.
Nog onzeker in verband met visums is mijn vervolg naar Tibet, 8 dagen over land, en de 2-daagse treinreis naar Bejing.
-
29 Oktober 2014 - 23:44
Gert:
Mooi Niek, heel wat anders dan opgroeien in de Amandelstraat en omgeving! Groet.
-
10 November 2014 - 23:43
Lidy:
Hoi broertje. Ik lees dit bericht nu pas, ik had het om een voor mij duistere reden gemist. Goed om te lezen, maar wel lastig om te volgen omdat er veel moeilijke plaats/streeknamen in staan die niet blijven hangen. Je hebt al heel wat ondernomen en niet zo maar wat. Goed dat je zo nu en dan contact maakt met mensen die dezelfde interesse hebben. De foto's zijn mooi en je ziet er gelukkig goed en happy uit. Veel succes nog met wat er op je pad komt. Liefs.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley