St Jean Pied d Port - Roncevalles - Pamplona

Ik stond klaar voor vertrek na n eenvoudig ontbijt, toen Francesca de ruimte binnenkwam. Zij zou met Alberto, de monnik, al om 6 uur vertrekken. Maar ze kon letterlijk geen stap verzetten vanwege de pijn in haar achillespees. De hospitalier had er arnica-creme opgesmeerd en het voelde nu beter. Samen zijn we gestart op deze zware, voor de meeste eerste, pyreneeen-tocht. In st jean was het al rustig en de stilte in de straten was bijzonder. Het was lichtbewolkt en de dag zou super worden om deze weg te wandelen. Het eerste deel is stijl en dan weet je dat je longtoppen hebt. Met Francesca ging het heel goed na deze stretch-test voor de achillespezen. Fietsers moesten afstappen omdat zij ook nog niet opgewarmd waren. Francesca is gestopt met haar werk. Zij werkte als slager in het bedrijf van haar en haar broer. Sinds 5 jaar is zij boedhist en gaat in november naar India. Samen zijn we de hele dag opgelopen 20km klimmen naar de 1460m door het bos en boven de bomengrens tussen de graslanden waar paarden, koeien en schapen met hun bellen vrij rondlopen. Het giftigste zwarte slangetje in de pyreneeen stak net voor ons over. Het uitzicht is fantastisch en de strijd tegen de wolken die de berg wilden overnemen werd gewonnen door de zon. Op enkele markante punten staat n mariabeeld of kruis. Op de grens van frankrijk en spanje staat nog n laatste snack-wagen waar iedereen heerlijk in het zonnetje ligt te genieten van het uitzicht. Na de lepoeder is het snel dalen naar Roncevalles waar de mega-grote herberg staat met de hollandse vrijwilligers. Francesca en ik gingen de 4km door het bos over het soms stijle deel. En het was te zien dat ze halve marathons loopt, ik had respect voor haar. Ik moet er niet aan denken dat dit mijn eerste dag zou zijn. In Roncevalles zat Alberto in zijn pij op t terras en bij het zien riep hij 'Francesca, il mirakle' of zoiets. Op de 2e verdieping werden we ingedeeld. In n box met 4 bedden. Ik sliep bij 2 noorweegse mesjes en n zuid-koreaanse oude vrouw. Douchen en het dorpje ontdekken. Op t terras van de enige 2 restaurants ontmoette ik steven, n schot, en 2 hollanders broer en zuster die op de fiets waren. Later vertelde Francesca dat zij gereserveerd had voor t pelgrimsmenu en ik deed dat ook snel. Ik kon gelijk de ruimte in en zat met Francesca, Alberto, nog n italiaan en n nederlandse jongen aan tafel. Heel gezellig. Voor 10 euro soep, forel en toetje en n fles wijn met zijn 4-en. Om 8 uur begon de mis dus dat was nog even opschieten, zeker toen de 2e fles navarra-wijn vd andere tafel doorkwam. De mis in de mooie kerk was in het spaans en op t laatst mochten alle pelgrims naar voren komen voor n zegen. Snel naar bed want de laatste nacht met 4 uur slaap hadden zijn tol geeist. Iedereen moet sowieso om 10 uur in bed liggen en om 8 uur vertrekken.
De volgende ochtend begonnen de eersten gelukkig pas om 6 uur. De meisjes uit noorwegen wilde uitslapen tot 8 uur dat ging dus niet lukken. Om half acht liep ik met Francesca Roncevalles uit om haar na de eerste supermercado achter te laten voor haar gebed. Die dag zou ik in de hitte van 32gr delen oplopen met Annelyse, die ik gisteren weer had gezien, Suzanne, de Braziliaanse van t etentje in st jean, en de franse Caroline. De afstand van roncevalles naar pamplona is 42km en op de helft ligt zubiri. N dorp langs een racebaan en waar de grootste refuge geen karakter had. Dus ik besloot om 1 uur nog 5km naar de volgende plaats te lopen, mauresollane? Dit zeer eenvoudig dorpje heeft 1 restaurant, 1 hotel, 1 bar/supermarkt met n maffe eigenaar en n refuge voor 50 pelgrims op 2 locaties. Die avond werd het heel gezellig en ik had inmiddels kennis gemaakt met Karen en Emilie uit Boston en Louisiana. Moeder en dochter die tot 15 juli de tijd hebben om naar santiago te lopen. Voor t eten ad eettafel in de refugio n fles rode Navarra soldaat gemaakt. Met 16 pelgrims zaten we aan n lange tafel in het restaurant en Stefan uit Quebec was jarig. Niels en Conny uit Denemarken, Johan uit Zuid-Korea, 4 Italianen, Francesca, Suzanna, Caroline, Karen, Emily en n Braziliaans echtpaar. Om half negen was t klaar en stortte enkele in. Met n paar hebben we buiten voor de slaapzaal nog even zitten kletsen. Morgen op t gemakkie naar Pamplona weer in de stralende zon.
Om 5 uur gingen de wekkers vd vroegslapers. Dus tot half zeven volgehouden en er uit. Ik was een vd laatste. Onderweg op t eerste terras ontmoette ik Pedro de Camino, n oude man met lange grijze baard. Hij maakt kunstwerken vd dikke eikenbalken boven deuren en ramen. De koffie droop langs zijn grijze baard en t was geen gezicht toen hij Karen aansprak die met Emily even n break namen. Ik heb n kaart donativo van hem gekocht. Voor ik Pamplona in liep hoorde ik muziek en enkele metershoge poppen waren ah dansen voor de kinderen. De poppen beelden n koning en koningin uit en ik moet nov uitvinden wat het precies is. De gemeentelijke refugio Jesus en Maria ligt midden in de stad. Ik was er al vroeg en besloot eerst de stad in te gaan. Met 115 plaatsen zal er om 3 uur nog wel n plaatsje zijn. Het terra lag op n hoek vd vestingmuur met n mooi uitzicht. N Argentijns echtpaar sprak me aan en over Maxima. Ze zagen er heel hotelpelgrims uit, maar vriendelijke mensen. In de herberg kreeg ik n plaats in n rij van 16 stapelbedden. Dat wordt lol als ik het krakende en piepende bed in ga na de wedstrijd Spanje - Nederland. Waar ik van verwacht dat t tikkie-tikkie wordt.