Oloron - St Jean Pied de Port

Marie Saint de Oloron uitkomen was geen makkie. Het kaartje en mijn gps verschilden van route. Uiteindelijk kwam ik op de 4km lange route terecht, het was weer erg warm. De route naar l'hopital Saint Blaise liep eerst door een bos en later zonder schaduw langs een route departementale. Het begon hier weer met klimmen en dalen. Het laatste deel door een broeierig warm modderig bos met veel horzels en muggen. Ik heb de vaart er in gezet en om 2 uur was ik 23km verder bij de 12e eeuwse kerk. Een bezienswaardigheid. Ik werd door een spontane jonge vrouw ontvangen. In het dorp van 80 inwoners waren verder alleen 2 restaurants. Eten kon je bij een van de restaurants op een dienblad halen en opeten in de gite. Daar waren 2, ik noem het, Pelgrimstoeristen. De koffers worden opgehaald en naar de volgende overnachting gebracht. Ze lopen over de weg om zo snel mogelijk zich weer te installeren. Rond 5 uur kwam Annelyse uit Toulouse binnen. Een 35-jarige jonge vrouw die 4 en 4 doet. 4 etappes in Frankrijk en 4 etappes in Spanje van Oloron naar Punta Reina. Met haar heb ik een aperitief gedronken en later - net voor het onweer - samen met de 2 Franse pelgrimstoeristen. In de regen liepen we met ons dienblad naar de gite. Even opwarmen in de micro-onde en klaar voor n tientje. Soep, vlees, aardappelen en sla, een soort vla na. De volgende ochtend vertrok ik rustig via de GR 78 naar het volgende stadje Mauleon. Daar waren meer faciliteiten. De route begon al heftiger te worden naar de 400m veel klimmen en dalen en het was weer erg warm. De natuur is erg mooi en de watervalletjes en kleine riviertjes trekken veel dieren aan. Op het asfalt liggen kleine hagedisjes zich op te warmen en de sprinkhanen maken een krekelgeluid. Roofvogels cirkelen boven mijn hoofd en een vinkachtig vogeltje met een fel oranje buik fluit de sterren van de hemel. Rond 2 uur zat ik op een terras van een pub vlakbij bvd de Gambetta waar ik in het restaurant de sleutel op moest halen. Ik was als eerste in de gite waar een wasmachine en droger stond, luxe. 4 stapelbedden en ik kon kiezen en het leek er op dat ik daar als enige zou slapen toen Annelyse binnen kwam. Gezellig, zij was over de weg gegaan en bij een bbq terecht gekomen om rugby te kijken, Frankrijk - Australie. Samen zijn we eerst in de oude stad op zoek gegaan naar een restaurant. Maar die waren gesloten dus naar mijn bar gegaan en de naam van een goed restaurant gevraagd. Tegenover de Mairie. Het eten was goed en niet te duur en het werd erg leuk toen een Duits echtpaar met ons verhaal over Berlijn mee begon te praten. 's Avonds op de kamer nog muziek geluisterd en laat gaan slapen. Om 9 uur kwam de gastvrouw binnen om een stempel in het paspoort te geven. Aardige vrouw die een adres gaf bij mensen thuis in Ordiap, een dorpje 5km verderop, waar een Baskisch feest zou zijn. Om half elf nog zijn we samen naar de mis gegaan met een Baskisch koor en enkele rituelen in klederdracht uitgevoerd. Het was erg druk in de kerk en we moesten staan. Om 1 uur stonden we al bij gezellige Helene en Josfour Bouillon voor de deur. We waren wel erg vroeg maar Helene was erg enthousiast en er werd gelijk Ricard en andere drank op tafel gezet. Na de lunch even douchen en om 3 uur liepen we naar het feestterrein. Mooie foto's van basken hingen aan de bomen. En achter tafeltjes werden spullen van oude ambachten verkocht. De bands varieerden van oude vergane glorie tot hardrock en heavy metal. De Basken hebben duidelijke Spaanse invloeden. Om 7 uur terug naar Helene en Josfour om uitgebreid te eten. Heerlijk dat stel, Helene is ondeugend en houdt wel van een borrel en Josfour is vol van de camino. Om half tien stonden we weer op het feestterrein om niet te laat naar huis te gaan. Annelyse wilde over de weg de volgende ochtend naar st Just Ibarre. Ik over de GR. Om half zes zou ze ontbijten. Het werd 7uur en ik vertrok eerder. In het dorpje waren de eerste activiteiten om de rotzooi op te ruimen. Deze dag zou voor mij een van de mooiste zijn. De GR78 slingerde tussen en over de heuvels en na st Just Ibarre was het goed stijl omhoog door het bos en het grasland. Tussen de koeien en schapen door naar 650m waar ondertussen de gieren boven mij rond cirkelden. Indrukwekkend met een spanwijdte van 3m, de bruine kleur en de witte kop. Na een pauze schrokken er 6 op die bij een van de waterbakken aan het drinken waren, op nog geen 10m van mij vandaan. De lucht boven mij veranderde en in de verte begon het gerommel van naderend onweer. Ik had al besloten om mijn tentje op te zetten omdat st Jean Pied de Port nog te ver weg was. Dus in deze open vlakte snel op zoek naar een bosje. Onder een tamme kastanje was een mooi grasveldje zonder koeienvlaaien of schapenkeutels. Ik had net de tent opgezet toen de regen losbarstte. Mooi, het zou de hele nacht regenen en 's ochtends was het mistig. Op de weg een kudde koeien die niet verder durfden. Geen 'Gorilla in the mist' maar 'stupid cows in the mist'. Tentje ingepakt en om 8 uur richting st Jean. Na 5km kwam ik op de Voie Le Puy en werd het weer drukker. St Jean is het verzamel- en startpunt van de vele wegen naar Santiago de Compostella. Het klopte dat om 1 uur veel mensen met veel nationaliteiten te wachten stonden voor het huis van de vrienden om een slaapplaats te regelen en een stempel te krijgen. Ik slaap in de herberg met 5 stapelbedden op een zaal en zo zijn er nog 2. De nodige rituelen gedaan en vooral tent laten drogen en op zoek gegaan naar spul om mijn schoenen te repareren. Op een terras kwam ik een stelletje uit Brabant tegen die ik halverwege al in Frankrijk ontmoet had. Gezellig bijgekletst en 's avonds eerst met Hongaarse Dora en Poolse Robert een wijntje gedronken aan de eettafel van de herberg. Later bij een Braziliaanse, Italiaanse en Fransiscaner monnik ook uit Italie aangesloten om een pelgrimsmenu te eten in een van de vele restaurants. Zij starten morgen om 6 uur wanneer ik dit lig te tikken. De zaal is op een Franse jongen na leeg. Om 5 uur staan de eersten op om om 6 uur te vertrekken voor de 26km lange klimtocht naar Roncevalles. De laatste 6 gaan stijl naar beneden. Ik neem mijn tentje nog mee symbolisch de Pyreneeën over en transporteer deze dan met het gaspitje naar Santiago. Het heeft zijn nut gehad en in Spanje zijn genoeg gites en hopelijk nog een paar keer onder de sterrenhemel slapen.