saint armand montrond - gargilesse

De regen in saint amand duurde tot 9 uur. Dus snel aankleden en tent inpakken. In de kantine voor alle zekerheid alles neergezet. Nog even aan 2 verontwaardigde Francaises uitgelegd waarom ik halfnaakt bij de dames mij aan het wassen was en op pad. Ik ben mijn trouwe kameraad vergeten, mijn baton met oranje doekje, maar dat heeft zo zijn reden heb ik bedacht. In saint amand ook rustig aan gedaan. Heerlijk kopje espresso, inkopen bij de Simply, rolletje klevende bandage en onderweg nog bij de boulangerie. De rugzak is dan wel erg zwaar met de natte tent. Mijn rechterscheenbeen begint op te spelen. Ik voelde dit al na de vele kilometers over het asfalt. Bandage er om en verder lopen. Un pelerin francaise zat verderop gewoon op de weg haar fruit te eten. Ik was haar al eerder tegengekomen en of ze loopt gewoon heeeeel langzaam of is helemaal mindfullness. Ik denk het eerste. Zij loopt de route naar st jacques in etappe met n heel klein rugzakje en veel chambres d'hotes. Dit keer 300km naar Limoges. Haar overnachting was in Loye-sur-Amon. Dit dorpje is met Bouzias een heel leuk authentiek Frans dorpje. Met name Bouzias, is echt n asterix en obelix gehuchtje. Zo zijn er wel meer, ze lijken gewoon uit de lucht daar gedropt te zijn. Geen vinex-bouw te vinden. In veel van deze dorpjes zijn nog steeds de openbare wasplaatsen te vinden en waterputten. De eeuwenoude wasplaatsen liggen naast riviertjes of soms stroomt er een door heen. Je herkent ze aan de overkapping en de schuin aflopende stenen naar het water voor het schrobben. Het grootste deel van de route ging over de weg, ook de D1. Met nog 9km te gaan ging de zon schijnen en liep ik langs n molen met waterval. Dit was echt n klein paradijsje op aarde. De ijsvogel flitste weer weg en na de brug kruistte een hazelworm mijn pad. Le Chatelet kwam dichterbij en ik had mezelf n hotel beloofd. Hotel 'le pont', 2 sterren. Het hotel ligt aan de andere kant van het dorp en n juffrouw van school heeft n stukje meegelopen om de weg te wijzen. Tout droit en droit lijkt wel erg op elkaar. In het hotel heeft de tijd stilgestaan. Het echtpaar is in de zestig en het kleinkind loopt door het cafe-gedeelte met de plat du jour op tafel. Ik kreeg n kleine kamer, met wc en douche buitenom voor n speciale pelerin-prijs. Met diner en ontbijt. In het restaurant zaten 4 mannen te eten. Zij verblijven hier doordeweeks voor hun werk. Het eten was simpel maar lekker. Quiche, stoofmaaltijd met rundvlees en aardappelen, kaasplankje en chocoladepudding met koffie na. In het halletje mijn natte tent laten drogen en slapen. De volgende ochtend vaste ritueel, een tampon (ja dames) voor in mijn pelgrimspaspoort, berichtje in het livre d'or, ontbijten, betalen en foto nemen voor het boek. Om 9 uur richting de carrefour om te pinnen en in te slaan. Het is n prachtige zonnige dag. Op naar La Chartre. Ook deze route is mooi en afwisselend, maar ook weer een 30+km. Onderweg nog een brabants echtpaar gesproken die rustig aan naar santiago lopen. In het dorpje waar ik net even op n bankje zat uit te rusten, kwamen zij lunchen. Mooi verhaal had hij. Zij was rustig het eten aan het klaarmaken. In Chateaumeillant kwamen wij elkaar weer tegen, hier bleven zij overnachten. De laatste km's ging over een plateau. De korenschuur wordt hier al zichtbaar en in mijn beleving loopt die tot aan parijs en erboven richting de kust. In La Chartre zou een jeugdherberg zijn. Aan n paar mensen het gevraagd en doorverwezen maar in frankrijk moet je volledig zijn en ook vragen of hij open is. Na wat heen en weer te zijn gestuurd, kwam ik bij het huis voor de jeugd. De receptioniste was heel aardig en ging op zoek naar n slaapplaats. Dit werd de presbytere naast de kerk. Speciaal voor pelgrims. Ik moest door n enorme grote groene stalen deur naar binnen en werd ontvangen door pater Gilbert. Een afrikaanse man die echt de tijd nam om mij in te schrijven. Daarna naar mijn enorme kamer met wc en 2persoonsbed en kantoor. Daar kan geen waldorf-astoria tegen op. Alleen het onderhoud was achterstallig. Op een andere kamer sliepen 3 andere pelgrims in stapelbedden, philippe, eugene en anthonie. Eerst douchen en dan eten in het stadje. Het werd de pizzeria wat ook de plaatselijke kroeg was voor de lokale italianen, dus erg druk met rondlopende bambino's. Maar een heerlijke pizza gegeten met n ietwat zurig wijntje. Philippe zei tegen mij toen ik wegging hoe de deur te sluiten. Philippe begreep ik later was kleermaker in verviers geweest. Raakte aan de drank en gleed af. Eugene uit Frankrijk, een oude man van in de 70, die hem begeleidde vertelde mij dat de volgende avond toen ik met hun in Neuvry-saint-Sepulchre in n pelgrimsherberg verbleef. De volgende ochtend vertrok ik als laatste op zoek naar n ontbijtje maar alle restaurants waren nog dicht. Dus maar weer naar de carrefour. Toen ik t stadje uitliep liepen Eugene en Philippe achter mij. De bekende bordjes wezen de weg maar volgens mijn boekje liep ik n heel andere weg. Weer de Limovicensis verplaatst, nee toch. Om half vijf liep ik Neuvry-saint-Sepulchre binnen en op het eerste terras zaten 2 vrouwen, Anne en Lieve, uit Kortrijk. Zij lopen ieder jaar in 2 weken n deel van de route en zijn nu vanuit Vezelay gestart. Limoges is nu hun einddoel. Na n tijdje kwamen Eugene en Philippe ook er bij zitten. Gezellige boel en ik kom morgen bij het dorpje Gargilesse waar de noorder- en zuidertak bij elkaar komen en ik meer pelgrims tegen zal komen. Het is 8 mei en bevrijdingsdag in Frankrijk. Uit het restaurant kwam n heel klein oud fransmannetje kromgebogen naar buiten met zoveel gewicht aan medailles dat hij bijna met zijn neus op de grond kwam. Na de borrel op zoej naar mijn slaapplaats. Ik wilde op de camping gaan staan maar de pelgrimsherberg was 12 euro. Dus de keuze was snelgemaakt. Eugene en Philippe sliepen er ook. Eugene ging pasta maken en Philippe even wat bier inslaan. Tijdens het eten vertelde Eugene dat Philippe over de ijzeren deur heeft moeten klimmen omdat deze op slot was. Dat had ik dus gedaan omdat philippe dat gezegd had. Na het eten t stadje in om me in het feestgedruis te storten. Er waren 2 feestjes in de feestzaal voor de senioren en een kleine kroeg gezellig ierse of oud-keltische muziek met dansende mensen. Toen ik terug kwam lag Eugene al te snurken en Phillipe in de tuin zijn biertjes op te drinken. Zij lopen echt de pelgrimsroute, ik heb wel bewondering voor ze. De volgende ochtend vroeg er uit en om half negen in de kroeg aan le petit dejeuner. Heerlijk naar de fransen kijken. Kopje koffie drinken wat druk praten en weer weg. Deze dag zou ik ook maar 26km lopen naar Gargilesse. De ochtend begon bewolkt en fris, in de middag wat buien en om 4 uur toen ik Gargilesse binnenliep scheen de zon. Dat maakt t ook veel leuker in dit stadje met n kerk uit 12-13e eeuw. In de verte liepen Anne en Lieve die op zoek waren naar hun slaapadres. 2 Australiers uit Perth liepen de tocht ook vanuit vezelay, de noordelijke tak. Zij is hierover n boek ah schrijven. In Australie is het niet mogelijk om zulke grote en lange wandelingen te maken. Even later kwamen Fred, Jan en Laura ook op het terras zitten. Grappig we zijn op hetzelfde tijdstip in Vezelay gestart. Zij noord en ik zuid. Alleen is Zuid 30-40km langer. Ik wilde al op de camping gaan staan en zij vertelde dat zij daar n pelgrims-chalet hadden gereserveerd. Dus na 2 pinten op zoek naar de camping. Het was gelukkig niet zo ver. Het restaurant was wel open maar alleen om wat te drinken. Gelukkig had Jan net wat pasta met saus ingeslagen. Na weer 2 pinten op zoek naar het chalet. Een 7 persoons was beschikbaar dus ruim genoeg voor ons vieren. Het is n gezellig stel en altijd iets te vertellen. En ik hoef mijn tent niet naast de rivier op te zetten en het zou weer n frisse nacht worden. Nu na de pasta met pastasaus met camembert en de wijn lig ik heerlijk in n bed dit te typen. Morgen ga ik weer richting het zuiden naar Limoges. Dat voelt voor mij veel beter op de